Αυτό - οργάνωση και θεσμική διαδικασία διαλόγου μέσα από το διαδίκτυο
Η πρόταση για άμεση ηλεκτρονική δημοκρατία, που ξεκίνησε πρόσφατα ως πρωτοβουλία του δικτύου οικοπροστασίας - πράσινης κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, μπορεί άμεσα να μπει σε πιλοτική εφαρμογή στο χώρο των χιλιάδων οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών που χρησιμοποιούν καθημερινά το διαδίκτυο ως μέσο στην επικοινωνία τους.
Αρκεί αυτές να το αποφασίσουν σε πανελλαδική κλίμακα και να υποστηρίξουν την πρωτοβουλία με συγκεκριμένη συχνότητα, συμβάλλοντας στο διάλογο και στις κοινές προτάσεις συνεργασίας.
Υπάρχει ήδη μια σημαντική ανταπόκριση στο κάλεσμα των οργανώσεων για την συμμετοχή τους διάλογο, αλλά και η κρίσιμη μάζα για την υποστήριξη αυτής της διαδικασίας. Σε εξέλιξη, επίσης, βρίσκεται η προσπάθεια για το συντονισμό των ΜΚΟ σ’ όλη τη χώρα, που έχει ξεκινήσει το τελευταίο εξάμηνο.
Στο ερώτημα τι εμπόδιζε τόσο καιρό για να τεθεί σε εφαρμογή μια τέτοια πρόταση και τι είναι αυτό που μπορεί να κινητοποιήσει αυτή τη στιγμή τον χώρο των ΜΚΟ, η απάντηση είναι σύνθετη και κυρίως προϋπoθέτει την ύπαρξη περιεχομένου πολιτικής που μπορεί να εμπνεύσει και να ενεργοποιήσει τη συμμετοχική διαδικασία.
Οι διάφορες εξαγγελίες και αναφορές, μέχρι τώρα, στην χώρα μας δεν είχαν ανάλογη συνέχεια ακριβώς γιατί έμειναν στο επίπεδο προβολής των τεχνικών δυνατοτήτων και της διαδικασίας και δεν προχώρησαν στην περιεκτικότητα του νοήματος της άμεσης ηλεκτρονικής δημοκρατίας, εκείνης δηλαδή της ουσίας που μπορεί να γίνει ελκυστική και να κινητοποιήσει. Η περιεκτικότητα σε ιδέες, θεσμικές πρωτοβουλίες και κοινωνικές προτάσεις.
Η πράσινη, κοινωνική, και αλληλέγγυα οικονομία για μια βιώσιμη και “ελκυστική σύγχρονη πόλη”, θα μπορούσε να είναι το κοινωνικό πρόταγμα και σύμφωνα με την παραπάνω προϋπόθεση μπορεί να εμπνεύσει σε πανελλαδική κλίμακα.
Μια άλλη προϋπόθεση είναι η διαρκής αυτό οργάνωση και αυτοβελτίωση των ομάδων που συμμετέχουν σ’ αυτή τη διαδικασία – οι οποίες είναι ικανές να παράγουν συνεκτικό λόγο και υπηρεσίες με αποτέλεσμα να μπορούν να υπηρετήσουν υπεύθυνα ένα ουσιαστικό ανοικτό διάλογο με αρχές.
Αυτή την λειτουργία θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε αυτοπροσδιοριζόμενη οριζόντια επικοινωνία των ΜΚΟ απέναντι στο σύστηνα επικοινωνίας που υπηρετεί τη μηχανική της εξουσίας και την υπερκαταναλωτική κουλτούρα.
Η περιεκτικότητα του διαλόγου και της οριζόντιας από τα κάτω επικοινωνίας μπορεί να κάνει την ποιοτική διαφορά και να προσφέρει κίνητρα συμμετοχής σε κάθε πολίτη. Για παράδειγμα η “αποχή” από την τηλεόραση μπορεί να επαναλαμβάνεται συχνά ως καμπάνια. Ωστόσο μιλάμε για ένα περιορισμένο κομμάτι της κοινωνίας καταρχήν που μπορεί να είναι συνδεδεμένο με το διαδίκτυο και γι’ αυτό πρόκειται για πιλοτική εφαρμογή, σ’ αυτή τη φάση.
Υπάρχουν πολλοί σήμερα και ανάμεσα στους πολιτικούς που μιλούν για ηλεκτρονική δημοκρατία και για αξιοποίηση τεχνολογιών δυνατοτήτων και σίγουρα οι συνθήκες είναι ευνοϊκές από τεχνολογική άποψη αλλά αυτό δεν συνιστά από μόνο του θεσμική εξέλιξη. Χρειάζεται συντονισμένη δράση.
Η δυνατότητα ελεύθερης ατομικής έκφρασης και ακτιβισμού σ’ ένα κατακερματισμένο και πολύπλοκο κόσμο χωρίς συνεκτικό λόγο και κοινωνικό πρόσταγμα δεν μπορεί να αντισταθμίσει θετικά τη δύναμη του πολίτη, έναντι μιντιακής ολιγαρχίας των μέσων και σφετερισμού της εκπροσώπησης σε κάθε πολιτικό επίπεδο, ακόμη και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Από την άλλη μεριά οι μεγάλες ΜΚΟ, που λειτουργούν με συντεχνιακή λογική των ελίτ της οικολογίας και στέκονται ως ουσιαστικό εμπόδιο στην αντίληψη της ανοικτής δικτύωσης όλων των ΜΚΟ και των χιλιάδων οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών που χαρακτηρίζονται από τη συμμετοχικότητα και όχι τον επαγγελματισμό πρέπει να διαυγαστεί.
Γιατί υπάρχουν και λειτουργούν ΜΚΟ όπως οι μεγάλες επιχειρήσεις με επαγγελματίες που ασφαλώς δεν ενδιαφέρονται για την θέσπιση της ηλεκτρονικής δημοκρατίας αλλά για το πώς θα μονοπωλήσουν τον χώρο.
Αυτές, όχι μόνον μονοπωλούν μέχρι σήμερα και τις πολιτικές σχέσεις με σύστημα εξουσίας και με το σύστημα της μιντιοκρατίας, αλλά αποτελούν εμπόδιο.
Για αυτό δε θέλουν ν’ αποκτήσουν δυνατή φωνή οι μικρομεσαίες ΜΚΟ με την δικτύωση.
Για να ξεπεραστούν λοιπόν αυτά τα εμπόδια χρειάζεται ισχυρός συνεκτικός λόγος της δικτύωσης που θα προκαλέσει την διαρκή θεσμική οργάνωση του διαλόγου.
Πρακτικά αυτή η ιδέα μπορεί να ενισχυθεί με επικοινωνιακά γεγονότα κοινής δράσης και ενημέρωσης των ΜΚΟ όπως έγινε πρόσφατα με τη συνεργασία 50 περιβαλλοντικών οργανώσεων στο Σύνταγμα, με πέντε θεματικές για το περιβάλλον.
Επίσης με την πρωτοβουλία οργάνωση του “ηλεκτρονικού περιπτέρου”, με τη μορφή δικτυακής πύλης όπου θα προβάλλονται όλες οι ενημερωτικές εκδόσεις των ΜΚΟ.
Η πρόταση για άμεση ηλεκτρονική δημοκρατία, που ξεκίνησε πρόσφατα ως πρωτοβουλία του δικτύου οικοπροστασίας - πράσινης κοινωνικής και αλληλέγγυας οικονομίας, μπορεί άμεσα να μπει σε πιλοτική εφαρμογή στο χώρο των χιλιάδων οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών που χρησιμοποιούν καθημερινά το διαδίκτυο ως μέσο στην επικοινωνία τους.
Αρκεί αυτές να το αποφασίσουν σε πανελλαδική κλίμακα και να υποστηρίξουν την πρωτοβουλία με συγκεκριμένη συχνότητα, συμβάλλοντας στο διάλογο και στις κοινές προτάσεις συνεργασίας.
Υπάρχει ήδη μια σημαντική ανταπόκριση στο κάλεσμα των οργανώσεων για την συμμετοχή τους διάλογο, αλλά και η κρίσιμη μάζα για την υποστήριξη αυτής της διαδικασίας. Σε εξέλιξη, επίσης, βρίσκεται η προσπάθεια για το συντονισμό των ΜΚΟ σ’ όλη τη χώρα, που έχει ξεκινήσει το τελευταίο εξάμηνο.
Στο ερώτημα τι εμπόδιζε τόσο καιρό για να τεθεί σε εφαρμογή μια τέτοια πρόταση και τι είναι αυτό που μπορεί να κινητοποιήσει αυτή τη στιγμή τον χώρο των ΜΚΟ, η απάντηση είναι σύνθετη και κυρίως προϋπoθέτει την ύπαρξη περιεχομένου πολιτικής που μπορεί να εμπνεύσει και να ενεργοποιήσει τη συμμετοχική διαδικασία.
Οι διάφορες εξαγγελίες και αναφορές, μέχρι τώρα, στην χώρα μας δεν είχαν ανάλογη συνέχεια ακριβώς γιατί έμειναν στο επίπεδο προβολής των τεχνικών δυνατοτήτων και της διαδικασίας και δεν προχώρησαν στην περιεκτικότητα του νοήματος της άμεσης ηλεκτρονικής δημοκρατίας, εκείνης δηλαδή της ουσίας που μπορεί να γίνει ελκυστική και να κινητοποιήσει. Η περιεκτικότητα σε ιδέες, θεσμικές πρωτοβουλίες και κοινωνικές προτάσεις.
Η πράσινη, κοινωνική, και αλληλέγγυα οικονομία για μια βιώσιμη και “ελκυστική σύγχρονη πόλη”, θα μπορούσε να είναι το κοινωνικό πρόταγμα και σύμφωνα με την παραπάνω προϋπόθεση μπορεί να εμπνεύσει σε πανελλαδική κλίμακα.
Μια άλλη προϋπόθεση είναι η διαρκής αυτό οργάνωση και αυτοβελτίωση των ομάδων που συμμετέχουν σ’ αυτή τη διαδικασία – οι οποίες είναι ικανές να παράγουν συνεκτικό λόγο και υπηρεσίες με αποτέλεσμα να μπορούν να υπηρετήσουν υπεύθυνα ένα ουσιαστικό ανοικτό διάλογο με αρχές.
Αυτή την λειτουργία θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε αυτοπροσδιοριζόμενη οριζόντια επικοινωνία των ΜΚΟ απέναντι στο σύστηνα επικοινωνίας που υπηρετεί τη μηχανική της εξουσίας και την υπερκαταναλωτική κουλτούρα.
Η περιεκτικότητα του διαλόγου και της οριζόντιας από τα κάτω επικοινωνίας μπορεί να κάνει την ποιοτική διαφορά και να προσφέρει κίνητρα συμμετοχής σε κάθε πολίτη. Για παράδειγμα η “αποχή” από την τηλεόραση μπορεί να επαναλαμβάνεται συχνά ως καμπάνια. Ωστόσο μιλάμε για ένα περιορισμένο κομμάτι της κοινωνίας καταρχήν που μπορεί να είναι συνδεδεμένο με το διαδίκτυο και γι’ αυτό πρόκειται για πιλοτική εφαρμογή, σ’ αυτή τη φάση.
Υπάρχουν πολλοί σήμερα και ανάμεσα στους πολιτικούς που μιλούν για ηλεκτρονική δημοκρατία και για αξιοποίηση τεχνολογιών δυνατοτήτων και σίγουρα οι συνθήκες είναι ευνοϊκές από τεχνολογική άποψη αλλά αυτό δεν συνιστά από μόνο του θεσμική εξέλιξη. Χρειάζεται συντονισμένη δράση.
Η δυνατότητα ελεύθερης ατομικής έκφρασης και ακτιβισμού σ’ ένα κατακερματισμένο και πολύπλοκο κόσμο χωρίς συνεκτικό λόγο και κοινωνικό πρόσταγμα δεν μπορεί να αντισταθμίσει θετικά τη δύναμη του πολίτη, έναντι μιντιακής ολιγαρχίας των μέσων και σφετερισμού της εκπροσώπησης σε κάθε πολιτικό επίπεδο, ακόμη και στην Τοπική Αυτοδιοίκηση.
Από την άλλη μεριά οι μεγάλες ΜΚΟ, που λειτουργούν με συντεχνιακή λογική των ελίτ της οικολογίας και στέκονται ως ουσιαστικό εμπόδιο στην αντίληψη της ανοικτής δικτύωσης όλων των ΜΚΟ και των χιλιάδων οργανώσεων της κοινωνίας των πολιτών που χαρακτηρίζονται από τη συμμετοχικότητα και όχι τον επαγγελματισμό πρέπει να διαυγαστεί.
Γιατί υπάρχουν και λειτουργούν ΜΚΟ όπως οι μεγάλες επιχειρήσεις με επαγγελματίες που ασφαλώς δεν ενδιαφέρονται για την θέσπιση της ηλεκτρονικής δημοκρατίας αλλά για το πώς θα μονοπωλήσουν τον χώρο.
Αυτές, όχι μόνον μονοπωλούν μέχρι σήμερα και τις πολιτικές σχέσεις με σύστημα εξουσίας και με το σύστημα της μιντιοκρατίας, αλλά αποτελούν εμπόδιο.
Για αυτό δε θέλουν ν’ αποκτήσουν δυνατή φωνή οι μικρομεσαίες ΜΚΟ με την δικτύωση.
Για να ξεπεραστούν λοιπόν αυτά τα εμπόδια χρειάζεται ισχυρός συνεκτικός λόγος της δικτύωσης που θα προκαλέσει την διαρκή θεσμική οργάνωση του διαλόγου.
Πρακτικά αυτή η ιδέα μπορεί να ενισχυθεί με επικοινωνιακά γεγονότα κοινής δράσης και ενημέρωσης των ΜΚΟ όπως έγινε πρόσφατα με τη συνεργασία 50 περιβαλλοντικών οργανώσεων στο Σύνταγμα, με πέντε θεματικές για το περιβάλλον.
Επίσης με την πρωτοβουλία οργάνωση του “ηλεκτρονικού περιπτέρου”, με τη μορφή δικτυακής πύλης όπου θα προβάλλονται όλες οι ενημερωτικές εκδόσεις των ΜΚΟ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου